ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ….

*Άρθρο του Νούσια Χαριλάου, μέλους του Τομεακού Γραφείου Υπαίθρου Λάρισας του ΚΚΕ

Δεκάδες σπίτια χωρίς ρεύμα και θέρμανση, πλημμυρισμένοι δρόμοι, χωράφια και στάνες.

Αυτή είναι η εικόνα της «κανονικότητας» από μια κακοκαιρία, κάθε άλλο παρά «απρόβλεπτη» και «ακραία», όπως αρέσει σε όλες τις κυβερνήσεις να επικαλούνται για να κρύψουν τις τεράστιες ευθύνες τους. Ο λαός γίνεται για μια ακόμα φορά «στο ίδιο έργο θεατής». Αυτό που τον καλεί να συνηθίσει ότι «τον χειμώνα θα πνίγεται και το καλοκαίρι θα καίγεται», και το μόνο που κάνει είναι να μας προειδοποιεί με ένα μήνυμα για τα "ακραία" καιρικά φαινόμενα που έρχονται.

Είναι εξάλλου αποκαλυπτικό ότι σε όποια περιοχή κι αν βρεθεί κανείς απ' αυτές που έπληξε ο «Διομήδης», και ο τελευταίος κάτοικος μπορεί να του δείξει με ακρίβεια... χιλιοστού τα μέρη που πλημμυρίζουν σε κάθε νεροποντή, τα σημεία που χρειάζονται άμεσες παρεμβάσεις για να προστατευτούν ζωές και περιουσίες, τις παμπάλαιες και ξεπερασμένες υποδομές, τα αντιπλημμυρικά έργα που υπάρχει άμεση ανάγκη να γίνουν.

Μετά από κάθε καταστροφή, όμως, οι προϋποθέσεις για τις επόμενες παραμένουν ακλόνητες και η αιτία είναι γνωστή: Το αστικό κράτος αντιμετωπίζει την αντιπυρική, αντιπλημμυρική και αντισεισμική προστασία με όρους κόστους - οφέλους για το κεφάλαιο, εκθέτοντας τον λαό σε μεγάλους κινδύνους, χωρίς μέτρα ουσιαστικής πρόληψης, που θα μπορούσαν να σώσουν περιουσίες και ζωές.

Αυτό ακριβώς εκφράζεται και στις ανύπαρκτες αντιπλημμυρικές υποδομές, για τον επιπλέον λόγο ότι δεν θεωρούνται «επιλέξιμες» από την ΕΕ και δεν χρηματοδοτούνται, επειδή δεν έχουν ανταποδοτικότητα για το κεφάλαιο.

Αλλά κι εκεί που γίνονται κάποιες υποτυπώδεις παρεμβάσεις( βλέπε ιρλανδικές διαβάσεις στα χωριά της Ποταμιάς), «λάμπει» η έλλειψη ολοκληρωμένου σχεδιασμού, εξαιτίας της αναρχίας στην οποία οδηγούν το καπιταλιστικό κέρδος, με τον τραγέλαφο των «μπαλωμάτων», όπως έγινε και στο Μεσοχώρι, όπου ή απαρχαιωμένη γέφυρα που συνδέει το Μεσοχώρι με το Βλαχογιάννι έκλεισε λόγω του σεισμού της 3ης Μάρτη και η περιφέρεια "έλυσε" το πρόβλημα πανηγυρίζοντας για το γρήγορο χρονικό διάστημα που έγινε, με την δημιουργία "ιρλανδικής" διάβασης που με κάθε βροχή κλείνει.

Την ίδια ώρα όμως που «δεν υπάρχει μία» για να φύγουν οι σεισμόπληκτοι των χωριών της Ποταμιάς από τα κοντέινερ ένα σχεδόν χρόνο μετά τον σεισμό και να χτίσουν τα σπίτια που καταστράφηκαν, την ίδια ώρα που "δεν υπάρχει μια" για να γίνουν γέφυρες στον Ευαγγελισμό και την Μαγούλα, το κράτος ρίχνει «λεφτά με το τσουβάλι» σε έργα όπου το κεφάλαιο προσδοκά κέρδη, όπως αυτά που φιγουράρουν στη λίστα του Ταμείου Ανάκαμψης.

Για παράδειγμα, λίγο παραδίπλα από τα πλημμυρισμένα χωριά των Φαρσάλων και της Καρδίτσας η κυβέρνηση, με την ψήφο και των ΣΥΡΙΖΑ - ΚΙΝΑΛ, «προικοδότησε» πριν από λίγους μήνες την «επέκταση» του Ε-65 με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, ενώ η σύμβαση περιέχει και τον συνήθη όρο ότι οι κυβερνήσεις απαγορεύεται να αναπτύξουν στην περιοχή «ανταγωνιστικά» έργα. Με άλλα λόγια, θα αφήσουν το επαρχιακό οδικό δίκτυο που χρησιμοποιούν οι κάτοικοι να καταρρέει. Θα αφήσουν τους κτηνοτρόφους του Ευαγγελισμού να χρειάζεται να διανύσουν 20 χιλιόμετρα για να πάνε στον σταύλο τους δύο φορές την ημέρα όταν η απόσταση είναι μόλις πέντε λεπτά από τα σπίτια τους, καθώς ήταν αναγκασμένοι να πάνε στις κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις τους μέσω Ελασσόνας, επειδή η "ιρλανδική" διάβαση στον Ευαγγελισμό ήταν κλειστή.

Θα αφήσουν τους αγρότες της Μαγούλας να κάνουν δεκάδες χιλιόμετρα για να πάνε στα χωράφια τους, καθώς η "ιρλανδική" διάβαση της Μαγούλας προς Δομένικο είναι κλειστή και αναγκάζονται να πάνε μέσω Ελασσόνας.

Άλλο παράδειγμα είναι η περιοχή του Ολύμπου: Την ώρα που η κυβέρνηση δίνει χιλιάδες στρέμματα γης στην Καλλιθέα για εγκατάσταση φωτοβολταϊκών, οι κάτοικοι του Λιβαδίου και της Δολίχης, εξακολουθούν να μένουν χωρίς ρεύμα με την πρώτη βροχή και το πρώτο χιόνι και τρέμει το φυλλοκάρδι τους για το τι θα φέρει το επόμενο και πιο έντονο καιρικό φαινόμενο.

Με αυτήν την «κανονικότητα» του κεφαλαίου και της καπιταλιστικής ανάπτυξης ο λαός δεν πρέπει να συμβιβαστεί. Μόνο από τον δικό του αγώνα έχει να περιμένει, και όχι από τη «σκυταλοδρομία» των κυβερνήσεων. Στο δικό του χέρι είναι να δυναμώσει τον αγώνα για έργα προστασίας της ζωής και της περιουσίας του, σε σύγκρουση με το αστικό κράτος, τις «προτεραιότητες» του κεφαλαίου, την κυβέρνηση και τα κόμματα που τις υπηρετούν.

Σήμερα υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες που προσφέρουν η επιστήμη, η τεχνολογία, η ανθρώπινη εργασία για τη ριζική βελτίωση της ζωής του λαού και την αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων.

Αναδεικνύεται η αναγκαιότητα της εργατικής εξουσίας που στο επίκεντρό της θα έχει τις ανάγκες των πολλών και όχι τα κέρδη των λίγων που μπαίνουν εμπόδιο για την κοινωνική πρόοδο και ευημερία. Όπου θα υπάρχει ολοκληρωμένο επιστημονικό σχέδιο, προσωπικό και εξοπλισμός για την αντιμετώπιση των φυσικών φαινομένων και συνολικά για τη διασφάλιση της πολιτικής προστασίας. Γιατί δεν είναι αναπόφευκτο "όταν βρέχει να πνιγόμαστε", "όταν εκδηλώνεται μια πυρκαγιά να καιγόμαστε", "όταν χιονίζει να παραλύουμε".