Σε κλίμα συγκίνησης, το τελευταίο «αντίο» στον σ. Θανάση Βίτκο

Το τελευταίο «αντίο» στον  Θανάση Βίτκο, που «έφυγε» την Τρίτη από τη ζωή, είπαν το μεσημέρι του Δεκαπενταύγουστου συγγενείς, σύντροφοι, συναγωνιστές, συγχωριανοί και φίλοι, οι οποίοι παρευρέθηκαν στην κηδεία του που έγινε στο νεκροταφείο της Τσαριτσάνης. 

Ο σύντροφος Θανάσης υπήρξε ένα άξιο μέλος του ΚΚΕ, ένα ζωντανό παράδειγμα προσφοράς και αγώνα. 

Παρά την ηλικία του, ήταν μέχρι την τελευταία ώρα με τον «Ριζοσπάστη» στο χέρι, το περιοδικό της Εθνικής Αντίστασης, μάχιμος κομμουνιστής, ένας γεμάτος ενέργεια και ζωντανός άνθρωπος. 

Το φέρετρό του ήταν σκεπασμένο με τη σημαία του Κόμματος, ενώ τιμητική φρουρά γύρω του στάθηκαν μέλη της Τομεακής Επιτροπής Υπαίθρου Λάρισας του ΚΚΕ και Οργανώσεων της περιοχής της Ελασσόνας. 

Στην κηδεία παρευρέθηκαν και κατέθεσαν στεφάνια αντιπροσωπείες της ΕΠ Θεσσαλίας και της ΤΕ Υπαίθρου Λάρισας του ΚΚΕ,  της Οργάνωσης Κεντρικής Ευρώπης του Κόμματος και της αντίστοιχης της ΚΝΕ, της ΚΟΒ του Μονάχου, ενώ την κεντρική διοίκηση της ΠΕΑΕΑ- ΔΣΕ εκπροσώπησε ο Τηλέμαχος Καλόγηρος. 

Τον επικήδειο εκφώνησε ο Δημήτρης Αβρανάς, μέλος της ΕΠ Θεσσαλίας του ΚΚΕ, ενώ σύντομους χαιρετισμούς απηύθυναν ο Αντώνης Στυλογιάννης, μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ και ο Ηλίας Αλέξης, εκ μέρους του Παραρτήματος Ελασσόνας της ΠΕΑΕΑ- ΔΣΕ, του οποίου ο Θανάσης Βίτκος ήταν πρόεδρός του τα τελευταία 12 χρόνια. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ στον 902.gr

Επικήδειος της ΤΕ Υπαίθρου Λάρισας του ΚΚΕ

Σύντροφε Θανάση,

με μεγάλη θλίψη και στεναχώρια το Κόμμα σου και οι σύντροφοί σου, σου στέλνουμε σήμερα τον τελευταίο αγωνιστικό χαιρετισμό.

Στεκόμαστε απέναντι σου με περηφάνια, γιατί υπήρξες ένα άξιο μέλος του ΚΚΕ, ένα ζωντανό παράδειγμα προσφοράς και αγώνα. Δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε πως έφυγες τόσο απρόσμενα, ότι δεν είσαι πια μαζί μας, γιατί μέχρι χθες ήσουν με το Ριζοσπάστη στο χέρι, το περιοδικό της Εθνικής Αντίστασης, μάχιμος κομμουνιστής, τόσο ενεργητικός και ζωντανός άνθρωπος, ακούραστος στην κομματική δουλειά παρά την ηλικία σου.

Ο σύντροφος Θανάσης Βίτκος γεννήθηκε στην Τσαριτσάνη το 1936 και ήταν παιδί αγροτικής οικογένειας αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης και του ΕΑΜ. Μεγαλωμένος στη φτώχεια και στην βιοπάλη, μετά το στρατό, φεύγει το 1961 για τη Γερμανία, όπου δουλεύει ως βιομηχανικός εργάτης ενώ παράλληλα δραστηριοποιείται συνδικαλιστικά και πολιτικά μέσα από τις γραμμές της ΕΔΑ.

Οργανώνεται το 1968 στο λεγόμενο ΚΚΕ- εσωτερικού, όμως γρήγορα αποχωρεί και γίνεται μέλος του ΚΚΕ και στρατεύεται με την πολιτική του, τα ιδανικά και τις αξίες του. Επί χούντας στη Γερμανία κυνηγήθηκε, ξυλοκοπήθηκε για την αντιδικτατορική του δράση, κηρύχθηκε παράνομος, του αφαιρέθηκε η ιθαγένεια και του απαγορεύτηκε η είσοδος στην Ελλάδα.

Το 1995 επιστρέφει συνταξιούχος στην Ελλάδα και ζει στην Τσαριτσάνη. Διετέλεσε μέλος της Αχτιδικής Επιτροπής Ελασσόνας του ΚΚΕ και γραμματέας της ΚΟΒ συνταξιούχων Ελασσόνας. Ήταν μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Σωματείου Συνταξιούχων Ι.Κ.Α. Ελασσόνας και πρόεδρος του παραρτήματος Ελασσόνας της ΠΕΑΕΑ- ΔΣΕ τα τελευταία 11 χρόνια, με ιδιαίτερη έγνοια και προσήλωση στα καθήκοντά του.

Μας τόνιζε επίμονα τη σημασία να κρατάμε ζωντανό το Παράρτημα της Εθνικής Αντίστασης, να αναδεικνύουμε την ιστορία, τους αγώνες του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, του ΔΣΕ.

Αγαπητοί συγγενείς,

σύντροφοι και φίλοι του Θανάση Βίτκου,

ο σύντροφος Θανάσης ήταν μπροστάρης σε όλους τους αγώνες. Όλοι εμείς που τον γνωρίσαμε, θα θυμόμαστε πάντα την ακλόνητη πίστη του, την μαχητικότητα του, την ανιδιοτελή προσφορά του.

Πρωτοπόρος στη δουλειά με το Ριζοσπάστη, τη μόνιμη έγνοια σου, όχι απλός- καθημερινός αναγνώστης αλλά διακινητής σταθερός μέχρι το τελευταίο φύλλο, να φτάσει σε όσους περισσότερους γίνεται η φωνή της εργατιάς, του λαού, του δίκιου.

Πρωτοπόρος την οικονομική δουλειά, στα πλάνα, στους στόχους, κατανοούσες την μεγάλη σημασία της ενίσχυσης του κόμματος και οικονομικά, για να διεξάγει αποτελεσματικά την πάλη του. Και εδώ και στη Γερμανία όταν πήγαινες, έμπαινες μπροστά στη μάχη με το κουπόνι του ΚΚΕ.

Παρών σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις και υποψήφιος όπου σε χρειαζόταν το κόμμα σε νομαρχιακές, δημοτικές και τοπικές εκλογές.

Στις δύσκολες στιγμές για το κόμμα του 1989- 1991, στάθηκες δίπλα του, όταν φυσούσε ο άγριος άνεμος της αντεπανάστασης και το κόμμα έδινε τον αγώνα να μη διαλυθεί από τη θύελλα των ανατροπών και τον οπορτουνισμό.

Είχες στέρεη πεποίθηση ότι ο κόσμος θα αλλάξει, ότι ο σοσιαλισμός- κομμουνισμός θα νικήσει, ότι το ΚΚΕ με το πρόγραμμα του και τις αρχές του, θα επικρατήσει.

Σύντροφε Θανάση,

φεύγεις και αφήνεις έντονα αποτυπώματα σε όλους όσους σε έζησαν από κοντά, στους οικείους σου, τους συγγενείς, τους συντρόφους και τους φίλους σου. Η αγνή προσωπικότητά σου, η ζωντάνια σου, η θέληση σου για προσφορά πάντα θα μας συνοδεύουν.

Ταυτίστηκες με το κόμμα και εμείς οι σύντροφοι σου έχουμε την αίσθηση ότι θα σε έχουμε και αύριο μαζί μας στους αγώνες. Η παρουσία σου για μας ήταν και παρουσία του ΚΚΕ.

Φρόντισες όμως σύντροφε Θανάση να αφήσεις και εσύ παρακαταθήκη με το παράδειγμα σου, τη ζωή σου όπως και τόσοι άλλοι αγωνιστές, σε εμάς τους συντρόφους σου.

Εκπλήρωσες στο ακέραιο το καθήκον σου. Σε αποχαιρετάμε με την υπόσχεση να συνεχίσουμε με μεγαλύτερο πείσμα και δύναμη στο καθήκον μας, στην πάλη μας για το δίκιο της εργατικής τάξης και του λαού μας, για το σοσιαλισμό- κομμουνισμό.

Στην κόρη σου, στις αδερφές σου και στους υπόλοιπους συγγενείς σου, εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια.

Καλό ταξίδι σύντροφε Θανάση.

Αποχαιρετισμός από την Οργάνωση Κεντρ. Ευρώπης του ΚΚΕ

Η οργάνωση Κεντρικής Ευρώπης του ΚΚΕ και η αντίστοιχη της ΚΝΕ, όπως και η ΚΟΒ Μονάχου εκφράζουμε την λύπη μας και τα θερμά μας συλλυπητήρια για τον απρόσμενο χαμό του σφ Θανάση.

Ο σφ Βίτκος γεννήθηκε στην Τσαριτσάνη το 1936. Μεγάλωσε στον εμφύλιο, με τον πατέρα του διωκόμενο αγωνιστή, και την οικογένεια του σε καθεστώς τρομοκρατίας. Μεγαλώνοντας, όπως πολλά άλλα νέα παιδιά, παιδί διωκόμενων κομμουνιστών, ανταρτών, αναζήτησε δουλειά στη Γερμανία.

Μετά την είσοδο του στην ΟΔΓ και την περιπλάνηση στα δουλεμπορικά στρατόπεδα gastarbeiter, βρήκε δουλειά σε εργοστάσιο. Δούλεψε για πολλά χρόνια στην βιομηχανία κινητήρων MTU από όπου και συνταξιοδοτήθηκε.

Ο σφ Θανάσης χαρακτηρίστηκε από την πρωτοπόρα δράση του τα χρόνια της φασιστικής δικτατορίας στην Ελλάδα για την αντιδικτατορική του δράση στον ελληνισμό της περιοχής του Μονάχου. Υπήρξε από του πρωτεργάτες της ίδρυσης της πρώτης ελληνικής κοινότητας στην περιοχή του Μονάχου, αυτής στο Κάρσφελντ.

Για αυτήν την πρωτοπόρα δράση του στο μεταναστευτικό κίνημα μπήκε στο στόχαστρο των προξενικών αρχών και έτσι μέσα στη χούντα κηνυγήθηκε, ξυλοκοπήθηκε, τον κυρήσουν παράνομο και του αφαιρούν την ιθαγένεια και το διαβατήριο, αφήνοντας τον με τον χαρακτηρισμό "άπατρις" έως και την πτώση της δικτατορίας.

Υπηρέτησε το Κόμμα πίστα από κάθε καθοδηγητικό πόστο που του ζητήθηκε. Ακόμα και μετά τις ανατροπές, το 1991, η στάση του και οι πολιτικοί δεσμοί που είχε με το ελληνικό στοιχείο, βοήθησε σημαντικά στην ανασύσταση των οργανώσεων στο Μόναχο, τη Νυρεμβέργη και ευρύτερα στη Βαυαρία.

Η αγωνιστική του προσωπικότητα, η συνεπής και ασίγαστη προσπάθεια του να βρεθεί δίπλα στα προβλήματα των μεταναστών και να τους μπολιάσει με την προοπτική του Σοσιαλισμού Κομμουνισμού, η ακεραιότητα του χαρακτήρα του, τον έκανε αγαπητό από όλη τη γενιά των Ελλήνων μεταναστών στο Μόναχο που δούλεψαν στις μεγάλες βιομηχανίες της Γερμανίας τις δεκαετίες '70-'90.

Με τη συνταξιοδότηση του επέστρεψε στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Κάθε χειμώνα ερχόταν στο Μόναχο και η βοήθειά που μας προσέφερε ακόμα και μετά από τόσα χρόνια ήταν ανεκτίμητη, για τη διακίνηση του κομματικού τύπου, το κουπόνι, την επαφή με τον κόσμο κ.α.

Οι σύντροφοι και φίλοι του από τον Μόναχο θα τον θυμόμαστε από τις ιστορίες του από την οργάνωση του ελληνικού μεταναστευτικού κινήματος τα δύσκολα χρόνια του '60, τις συγκρούσεις με τα όργανα της χούντας στο Μόναχο και τους προδότες συνεργάτες της. Θα παίρνουμε θάρρος και παράδειγμα από την ακούραστη δράση του τόσα χρόνια στην Γερμανία και στην Ελλάδα.

Θα συνεχίσουμε χωρίς να σε ξεχάσουμε, σφ Θανάση, και θα μαθαίνουμε από το παράδειγμά σου. Υποσχόμαστε ότι θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να καλύψουμε το κενό που αφήνεις.

Αποχαιρετισμός από το παράρτημα Ελασσόνας της ΠΕΑΕΑ- ΔΣΕ

Εμείς οι απόγονοι και φίλοι της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας νιώθουμε βαθιά θλίψη και μεγάλο πόνο που σήμερα αποχαιρετάμε τον πρόεδρο του παραρτήματος μας, σύντροφο Θανάση Βίτκο.

Ο σύντροφος Θανάσης, ψυχή του παραρτήματος τα τελευταία χρόνια, ειδικά από το 2008 μέχρι και σήμερα που διετέλεσε πρόεδρος, έδωσε τον καλύτερό του εαυτό στο δύσκολο καθήκον της ανάδειξης της ιστορίας της Εθνικής Αντίστασης.

Ο ίδιος, απόγονος αγωνιστών του ΕΑΜ, με προσωπικά παιδικά βιώματα από την κατοχή και την περίοδο ‘46-‘49 με τον πατέρα του Σταύρο, κυνηγημένο και βασανισμένος από τους ΜΑΥδες την περίοδο του εμφυλίου πολέμου, εκπληρώνει στο ακέραιο το χρέος του, στο κάλεσμα του ΚΚΕ και άλλων αγωνιστών να στελεχώσουν τα παραρτήματα της ΠΕΑΕΑ και να δυναμώσουν τη δράση τους.

Η μεγάλη του προσφορά, η αυτοθυσία του, το πείσμα του, η δύναμη του, αποτελούν για εμάς τα μέλη του παραρτήματος παράδειγμα και οδηγό για την παραπέρα δράση μας.

Ο σύντροφος Θανάσης ξεπερνούσε κάθε φορά τον εαυτό του, διακινούσε δεκάδες περιοδικά της Εθνικής Αντίστασης, φρόντιζε για την οικονομική ενίσχυση του παραρτήματος, πρωτοστατούσε στην οργάνωση εκδηλώσεων τιμής των αγωνιστών, των θυμάτων του τιτάνιου αυτού αγώνα, στην πραγματοποίηση εκδρομών και επισκέψεων σε τόπους μαρτυρίου που έγραψαν ηρωικές σελίδες οι αντάρτες του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, οι μαχητές και η μαχήτριες του ΔΣΕ.

Φρόντιζε, όταν ξεναγούσε μαθητές στο μουσείο της Εθνικής Αντίστασης να φωτίζει πλευρές και σημεία της περιόδου ‘40-‘49 με ταξικό κριτήριο.

Αναδείκνυε την προσφορά του τόπου μας στην Εθνική Αντίσταση, στον αγώνα του ΔΣΕ και ζωντάνευε τα αντάρτικα λημέρια με ημερομηνίες, στοιχεία και γεγονότα.

Σύντροφε- συναγωνιστή Θανάση,

το κενό που αφήνεις στο παράρτημα της Ελασσόνας είναι μεγάλο. Υποσχόμαστε όμως να το καλύψουμε γιατί αυτή θα είναι η μεγαλύτερη τιμή απέναντι στο πρόσωπό σου.

Τα οράματα και τα ιδανικά, οι αμέτρητες θυσίες των πατεράδων μας, των αγαπημένων μας προσώπων, μας εμπνέουν και σήμερα στον καθημερινό αγώνα, στις μάχες του αύριο, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Σύντροφε και συναγωνιστή Θανάση, ακούραστε πρόεδρε, τα μέλη του παραρτήματος Ελασσόνας σε αποχαιρετάμε σήμερα για τελευταία φορά.

Δεν θα σε ξεχάσουμε!