Συμβολική εκδήλωση της ΚΟΒ Τσαριτσάνης του ΚΚΕ για την επέτειο της 12 Μάρτη 1943

Με μια λιτή και συμβολική εκδήλωση τίμησε χθες η Κομματική Οργάνωση Τσαριτσάνης του ΚΚΕ, τη μνήμη των 45 θυμάτων της κωμόπολης που εκτελέστηκαν απ’ τα ιταλικά στρατεύματα κατοχής στις 12 Μάρτη του 1943.

Στη συγκέντρωση μίλησε ο Αντώνης Καραμήτσιος εκ μέρους της ΚΟΒ, ο οποίος αναφέρθηκε στο ιστορικό της ημέρας, προσθέτοντας ότι «Τιμάμε ακόμη τη μνήμη 6 πατριωτών που εκτελέστηκαν από τα ναζιστικά στρατεύματα στις 20 Αυγούστου του 1944, αλλά και όλους και τους αγωνιστές της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης και τους αγωνιστές του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Τιμάμε τη μνήμη όλων αυτών, των πατριωτών, των αγωνιστών και αγωνιστριών, των  κομμουνιστών της Τσαριτσάνης που έπεσαν στα πεδία των μαχών, που εκτελέστηκαν και δολοφονήθηκαν».

Η εκδήλωση έκλεισε με κατάθεση στεφάνου, την τήρηση ενός λεπτού σιγής και τον Εθνικό ύμνο.

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η  ΟΜΙΛΙΑ

Σύντροφοι και συντρόφισσες- συναγωνιστές και συναγωνίστριες,

Μαζευτήκαμε σήμερα εδώ για να τιμήσουμε τη μνήμη των 45 συμπατριωτών μας που εκτελέστηκαν στο χώρο της πλατείας απ’ τα ιταλικά στρατεύματα κατοχής στις 12 Μάρτη του 1943 με διαταγή του φασίστα φρούραρχου Βάλλι. Τιμάμε ακόμη τη μνήμη 6 πατριωτών που εκτελέστηκαν από τα ναζιστικά στρατεύματα στις 20 Αυγούστου του 1944, αλλά και όλους και τους αγωνιστές της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης και τους αγωνιστές του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Τιμάμε τη μνήμη όλων αυτών, των πατριωτών, των αγωνιστών και αγωνιστριών, των  κομμουνιστών της Τσαριτσάνης που έπεσαν στα πεδία των μαχών, που εκτελέστηκαν και δολοφονήθηκαν.

Νους και καθοδηγητής του αγώνα το Ηρωϊκό Κόμμα μας, το ΚΚΕ. Οι αγώνες και η παρακαταθήκη από τη δεκαετία του 1920 ακόμη, με κορυφαίες στιγμές τη δεκαετία του 1930, πυροδοτούν μια πρωτοπόρα και άφοβη δράση που μέσα από τη δύναμη της οργάνωσης δρα πάντα πολλαπλασιαστικά, εμπνέει, συσπειρώνει ακόμη και σε πολύ αντίξοες συνθήκες. Στις 20 Μάη 1942 γίνεται το ξεκίνημα της πρώτης ένοπλης ανταρτοομάδας στην περιοχή του Ολύμπου με αρχηγό το Νίκο Ξυνό, μετά από απόφαση του Γραφείου περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ. Παραπέρα, οι ΕΛΑΣίτικες δυνάμεις, ο λαός μας, έδωσε μικρές και μεγάλες μάχες, σκληρές, λαμπρές, καθοριστικής σημασίας για την έκβαση του αγώνα και βέβαια ο φόρος αίματος και θυσιών που κατέβαλλε στον κατακτητή ήταν πολύ μεγάλος.

Η Τσαριτσάνη δεν μπορούσε να μείνει ατιμώρητη. Τα πυκνά σύννεφα της επερχόμενης σφαγής πλήθαιναν. Πολλές οικογένειες καταδιωκομένων  έχουν ήδη εγκαταλείψει την κωμόπολη και έχουν καταφεύγει σε ορισμένα ορεινά χωριά της περιοχής, στο Βαλέτσικο ή σε καλύβια στον Παληοθανάση και στο Παλιοχώρι. Για να προφυλαχθεί ο λαός της Τσαριτσάνης από τυχόν επιδρομή των κατακτητών, υπήρχε στον Αη-Λιά καθημερινό παρατηρητήριο. Στις 12 Μάρτη του 1943, σκοπιά φύλαγε ο Θωμάς Πετρούλης, που με το σφύριγμα της σφυρίχτρας και τις φωνές του σώθηκε η πλειοψηφία των κατοίκων της Τσαριτσάνης.

Στις προσπάθειες της διαφυγής των κατοίκων μετράμε ήδη τρεις νεκρούς, όταν ο Γιάννης Σαπουνάς, στην προσπάθεια του να διαφύγει στο ποτάμι, συλλαμβάνεται από έναν Ιταλό που τον φέρνει μπροστά στον ταγματάρχη Αντόνιο Βάλλι. Ύστερα από στιχομυθία που είχαν, ο Σαπουνάς δολοφονείται μπροστά στα έκπληκτα μάτια του κόσμου που είχε ήδη αρχίσει να συγκεντρώνεται στην πλατεία, όσοι δεν είχαν καταφέρει να διαφύγουν, στηριζόμενοι στα λόγια του φρούραχου, που είχε υποσχεθεί να μην πειράξει κανέναν «στο λόγο της στρατιωτικής του τιμής». Στη θεά του εγκλήματος ξεσπά ο Παπαναστάσης Σπανός, ο οποίος στρέφεται ενάντια στο Βάλλι και του ζητάει το λόγο, χαρακτηρίζοντάς τον κακούργο, δολοφόνο και εγκληματία. Οι ιταλοί αρπάζουν τον παπά και τον στήνουν στον τοίχο, που υπήρχε τότε στο μέσον της σημερινής πλατείας. Στήνουν κατά σειρά δεύτερο τον Παπανικόλα Μπαζακογιάννη, και τρίτο και τέταρτο τους ανάπηρους του Αλβανικού Πολέμου, τον Νικόλαο Βίτκο και τον Ευάγγελο Λιόντα. Σε συνέχεια στήνονται στον τοίχο οι υπόλοιποι πατριώτες μας, που αντιλαμβάνονται τι τους περιμένει.

Πριν προχωρήσουν στο μακάβριο «έργο» τους, απομακρύνουν με την βία όλο το πλήθος απ’ την πλατεία προς το δρόμο, που οδηγεί στην Ελασσόνα. Όταν η κεφαλή της φάλαγγας περνά το Δημοτικό Σχολείο, ακούγονται οι ριπές των πολυβόλων, που σαρώνουν τους πατριώτες μας. Ο μαρτυρικός κατάλογος το θλιβερών γεγονότων απαριθμεί 45 νεκρούς. Άλλοι μελανοχίτωνες και λεγεωνάριοι πλιατσικολογούν, φορτώνουν την λεία τους σε κάρα και αυτοκίνητα και βάζουν φωτιά στα σπίτια. Εκείνη την ημέρα έκαψαν 360 σπίτια από τα 700 περίπου που είχε η Τσαριτσάνη. Ανάμεσά τους παλιά αρχοντικά, όλα τα καταστήματα της αγοράς και το  Δημοτικό Σχολείο.

Τα βάσανα των κατοίκων της Τσαριτσάνης μοιάζουν να μην έχουν τελειωμό. Στις 20 Αυγούστου του 1944 η Τσαριτσάνη δέχεται επιδρομή από 50 αυτοκίνητα με κατοχικό στρατό και δυο μικρά τανκς. Το χωριό παραδίδεται στις φλόγες, λεηλασίες με εκτελέσεις για ακόμα μία φορά. Οι Ναζί καίνε 400 σπίτια και δολοφονούν 6 πατριώτες μας. Τότε καίγεται και το ιστορικό Γυμνάσιο.

Στον αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας που ακολούθησε η Τσαριτσάνη ξεχωρίζει ανάμεσα στα χωριά και στα μεγαλοχώρια που έδωσαν τον καλύτερο ανθό, τα καλύτερα παιδιά τους. Η Τσαριτσάνη έβγαλε 65 αξιωματικούς στον ΔΣΕ και έδωσε 115 νεκρούς.

Τα παλληκάρια της Τσαριτσάνης, οι άνδρες και γυναίκες μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού, μάχονται στα βουνά της Ελλάδας για μια Ελλάδα της δουλειάς, της προκοπής, του μέλλοντος. Την Ελλάδα του Σοσιαλισμού. Δίνουν τα καλύτερά τους χρόνια, δίνουν και τη ζωή τους ακόμα για να ξημερώσουν στον τόπο μας καλύτερες μέρες. Οι ήρωες της Τσαριτσάνης έχουν τη δική τους σελίδα στο ηρωικό έπος της Αντίστασης και στον λυτρωτικό αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού.

Όλα αυτά μας γεμίζουν με πίστη και θάρρος, με αισιοδοξία για τις μάχες που έχουμε μπροστά μας. Ο Αγώνας Συνεχίζεται!

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ στους αγωνιστές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ!

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ στις μαχήτριες και τους μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού της Ελλάδας!

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ στους ΑΘΑΝΑΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΤΣΑΡΙΤΣΑΝΗΣ