για τις ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ...

ΤΟΥ Αστέριου Καραμούλα,

υποψήφιου δημοτικού συμβούλου 

για το Δήμο Ολύμπου 

με τη «Λαϊκή Συσπείρωση»

Στις κάλπες λοιπόν, μετά από αρκετό καιρό, για εκλογές που θα αναδείξουν διοίκηση. Εκλογές στο περιβάλλον τις αστικής δημοκρατίας, εκείνης  της πολιτικής μορφής δηλαδή, που αποτελεί το πολιτικό περίβλημα του καπιταλισμού στις μέρες μας (άλλα πολιτικά περιβλήματα είναι ο φασισμός και ο ναζισμός και επιλέγονται από την τάξη που ασκεί την εκμετάλλευση ανάλογα με την όξυνση ή άμβλυνση της ταξικής πάλης). Οι τρεις αντίπαλοι συνδυασμοί στηρίζονται ανοιχτά ή λιγότερο ανοιχτά από τα αστικά κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ). Ο συνδυασμός μας στηρίζεται από το ΚΚΕ.

Είδαμε λοιπόν το περιβάλλον μέσα στο οποίο θα γίνουν αυτές οι εκλογές. Τι είναι όμως αυτή η δημοτική αρχή για την κατάληψη της οποίας τόση φασαρία γίνεται; Η δημοτική αρχή, είναι ένας μηχανισμός εξουσίας και ελέγχου, τόσο όλων εκείνων των πόρων που είναι απαραίτητοι για την ίδια τη ζωή (νερό, αέρας κτλ.) όσο και παραγωγικών δυνάμεων (εργαζόμενοι, βοσκότοποι, άρδευση, εκτάσεις κτλ.).  Κατ΄ επέκταση, αποτελεί διαμορφωτή σχέσεων ανάμεσα σε αυτούς που εμπλέκονται στη διαδικασία της παραγωγής. Με το δικό της τρόπο συμβάλλει στην διατήρηση της σχέσης εκμετάλλευσης (εργοδότης- εργαζόμενος), καθώς αποτελεί το εργαλείο εισαγωγής νέων μορφών εργασίας. Είναι επίσης  μερικώς υπεύθυνη για την εκπαίδευση του πληθυσμού σαν αρμόδια για τη λειτουργία των σχολικών μονάδων. Είναι το σύνολο των υπαλλήλων, των κτιρίων και υποδομών που έχει στην κατοχή της.

Οι διάφοροι λοιπόν συνδυασμοί που στηρίζονται από αστικά κόμματα, έχουν σαν στρατηγικό στόχο, την κατάληψη αυτής της έτοιμης μηχανής, με σκοπό να τη θέσουν σε λειτουργία για την εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων,  που δεν είναι άλλα από τα συμφέροντα της τάξης των λίγων που εκμεταλλεύονται τους πολλούς, καθώς η άρχουσα τάξη -κυρίως μέσω της άμεσης εξαγοράς- ενσωματώνει τους εκλεγμένους αντιπροσώπους των συνδυασμών που υποστηρίζονται από τα αστικά κόμματα. Δεν είναι τυχαίο που στο δημόσιο διάλογο αλληλοκατηγορούνται για καταχρήσεις, κλεψιές, ψευτιές, δολοπλοκίες. Ανταλλάσσουν υποψήφιους όπως οι ποδοσφαιρικές ομάδες παίκτες, στην προσπάθεια να εξαγνιστούν και αφού περάσουν από το καθαρτήριο επιστρέφουν χωρίς αμαρτίες να συνεχίσουν την προσπάθεια για την κατάκτηση της λείας, της δημοτικής αρχής δηλαδή .  Δυστυχώς η εξαγορά (με ψίχουλα βέβαια) εξαπλώνεται στο μεγάλο σώμα των πιο αδύναμων, δημιουργώντας ρήγματα στο αγώνα για ανατροπή των καταπιεστών.

Γίνεται λόγος δηλαδή για μια διαχείριση προσώπων, που θέτουν σε λειτουργία την έτοιμη μηχανή, με σκοπό την διατήρηση των όρων της κυριαρχίας των λίγων σε βάρος των πολλών, αξιοποιώντας όλο το νομοθετικό πλαίσιο που καθιστά την τοπική διοίκηση εργαλείο ενσωμάτωσης στην κρατική μηχανή . Αυτή η μηχανή που προήλθε από την κοινωνία μα στέκεται από πάνω της και διαρκώς αποξενώνεται από αυτή, είναι εκείνο το παράσιτο στο σώμα της, που με  τους πόρους που διαθέτει πετσοκομμένους για να υποστηριχθεί η καπιταλιστική αναπαραγωγή, φορολογεί, εκβιάζει και στην τελική περιορίζει τα δικαιώματα των πολλών, την πρόσβαση στα κοινωνικά αγαθά με όρους εμπορευματοποίησης, καθιστώντας τα απαγορευτικά για αυτούς που τα παράγουν.

Τώρα σημασία έχει η στάση απέναντι στα καθημερινά εργατικά-λαϊκά προβλήματα, απέναντι στις αιτίες και τη διέξοδο από την αντιλαϊκή πολιτική. Στον απεγκλωβισμό των λαϊκών στρωμάτων από τους αστικούς σχεδιασμούς, καθώς στις συνθήκες των μειωμένων απαιτήσεων ο κίνδυνος χειραγώγησης μεγαλώνει. Στην  προβολή της θέσης ότι τα τοπικά προβλήματα, είναι απόρροια της γενικής πολιτικής γραμμής και κυρίως ότι τα τοπικά, είναι λαϊκά προβλήματα, που έρχονται και ξανάρχονται στην επικαιρότητα συχνά με τραγικό τρόπο (πλημμύρες, πυρκαγιές, σεισμοί κτλ).

Κύριο κριτήριο ιεράρχησης έργων και δράσεων είναι οι λαϊκές ανάγκες. Ανάγκες που αφορούν σε υποδομές, έργα, υπηρεσίες, όπως αυτές σηματοδοτήθηκαν από τις πέντε δημοτικές αρχές με κομμουνιστές δημάρχους και οργάνωση της πάλης για την ικανοποίησή τους, με εργαλείο την εμπειρία που αποκτήθηκε. Αλλά και από την πλευρά της λαϊκής αντιπολίτευσης, η επαγρύπνηση και η  έγκαιρη παρέμβαση σε ότι  απειλεί την ικανοποίηση αυτών των αναγκών, είναι μέρος των καθηκόντων μας. Οι υποψήφιοι της «Λαϊκής Συσπείρωσης» δεν θα πουν ποτέ ότι τα λαϊκά προβλήματα δεν είναι στην αρμοδιότητά τους.

Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε πως η ενίσχυση της «Λαϊκής Συσπείρωσης», αποτελεί καθήκον όλων αυτών που υφίστανται την εκμετάλλευση και μοναδική τους προοπτική στο στόχο της άρσης και ανατροπής της.